Τα σαρκώματα οστών, που διαφορετικά ονομάζονται πρωτοπαθή όγκοι οστών, είναι σπάνιος τύπος καρκίνου. Αποτελούν περίπου το < 0.2 % όλων των κακόηθων όγκων¹, αν και σε κάθε χώρα τα νούμερα ποικίλουν. Όπως το όνομα υποδηλώνει, οι κακοήθεις όγκοι των οστών μπορεί να εντοπιστούν σε όλα τα οστά του σώματος αλλά και στους χόνδρους.

Παρακαλώ προσέξτε: Τα σαρκώματα οστών είναι όγκοι που ξεκινούν από τα οστά. Μεταστάσεις από άλλους τύπους καρκίνου (όπως μαστού ή προστάτη) είναι οστικές μεταστάσεις και όχι πρωτοπαθείς όγκοι οστών και χρειάζεται να αντιμετωπιστούν διαφορετικά.

Τα πιο συχνά σαρκώματα οστών είναι το οστεοσάρκωμα, το σάρκωμα Ewing, το χονδροσάρκωμα, ο γιγαντοκυτταρικός όγκος και το χόρδωμα², με τα οστεοσαρκώματα και τα χονδροσαρκώματα να είναι τα πιο συχνά μετρώντας πάνω από τις μισές διαγνώσεις των κακόηθων όγκων των οστών.

• Τα οστεοσαρκώματα είναι ο πιο συχνός πρωτοπαθής καρκίνος των οστών. Εκτιμάται ότι κάθε χρόνο προσβάλλονται 2-3 άτομα στο εκατομμύριο. Συμβαίνει πιο συχνά στην εφηβεία (ηλικία 15-19), όπου αποτελεί >10 % του συνόλου των συμπαγών όγκων, με ελαφρώς αυξημένη συχνότητα στους άρρενες. Υπάρχει άλλη μία ηλικιακή ομάδα με αυξημένη συχνότητα αυτή άνω των 70 ετών.
• Το σάρκωμα Ewing είναι το τρίτο πιο συχνό σάρκωμα οστών. Εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά και στους εφήβους, αλλά και στους νέους ενήλικες. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι τα 15 έτη, με τους άνδρες να το εμφανίζουν πιο συχνά από τις γυναίκες. Το σάρκωμα Ewing εντοπίζεται κυρίως στα πόδια και στα χέρια (50 %) και στα οστά της λεκάνης (25 %) και ακολούθως στις πλευρές και στη σπονδυλική στήλη. Μπορεί βέβαια να προσβάλει κάθε οστό και πιο σπάνια και μαλακά μόρια.
• Το χονδροσάρκωμα είναι το πιο συχνό σάρκωμα οστών της ενήλικης ζωής. Περίπου 2 άτομα στο εκατομμύριο διαγιγνώσκονται, συνήθως στις ηλικίες 30 με 60 χρονών.
• Οι γιγαντοκυτταρικοί όγκοι είναι τοπικά επιθετικοί όγκοι και σπάνια μεθίσταται. Είναι πιο συχνοί σε νέους ενήλικες και σε γυναίκες.
• Τα χορδώματα είναι σπάνιοι όγκοι της σπονδυλικής στήλης πιο συχνά εντοπιζόμενοι στο λαιμό και στην πύελο (ιερό οστό). Η συχνότητα εμφάνισής τους είναι ∼5 ανά εκατομμύριο το έτος.⁴

Η αιτιοπαθογένεια των σαρκωμάτων οστών δεν είναι γνωστή. Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι παράγοντες κινδύνου που έχουν ενεχοποιηθεί και ενδεχομένως συντελούν σε ποιο αυξημένη πιθανότητα εμφάνισής τους. Ανάμεσά τους είναι η γενετική προδιάθεση, η νόσος Paget και η έκθεση στην ακτινοβολία.⁵

Η σπανιότητα της νόσου μαζί με την άναγκη για συνδυασμό διαφορετικών θεραπειών καθιστούν τα σαρκώματα οστών δύσκολα στη διαχείριση. Συνεπώς, παρακαλώ να θυμάστε: Όλα τα σαρκώματα χρειάζεται να αντιμετωπίζονται από εξειδικευμένους ιατρούς και αν είναι δυνατό σε εξειδικευμένα κέντρα!